Kupiec w Kutach. W 1805 r. zapisany jako "nobilis" - szlachetny.
W 1808 r. w domu oznaczonym numerem 547 zmarł, z powodu boleści żołądkowych, w wieku 56 lat, szlachetny Michał de Romaszkan. Michał był z dużą dozą prawdopodobieństwa synem Grzegorza i Rozalii Aywas. Przybył do Kut około roku 1793 (w 1794 roku w Kutach urodził się jego syn Jakub, a potem kolejne dzieci).
Anna Maria, żona Michała, jest byc może tożsama z "Marianną Michałową Romaszkanową wdową", ujętą w spisie parafian z 1808 r. Jej rodzina mieszkała pod numerem 3. Byli to synowie: Stefan, Jakub i Piotr oraz córki: Kajetanna, Antonina i Rypsyma. Dwóch najstarszych synów: Grzegorz i Teodor zmarli w młodym wieku wkrótce po swoim ojcu (1804 i 1808 r.). W spisie z 1822 r.: Maria romaszkan wdowa 57 lat, Jakub syn 31, Piotr 26, Kajetanna 30, Antonina 25, Rypsyma 20.
7. Jakub Michał Grzegorz ROMASZKAN DE
W 1802 r. zmarł w Ispas szlachetny Jakub de Romaszkan, wkrótce po swojej żonie Mariannie, osierocając liczne potomstwo.
42. Antoni Kajetan ROMASZKAN DE
Prawdopodobnie to właśnie Antoni był pierwszym właścicielem Krechowiec i pałacu tam wybudowanego. Antoni związany był ze Stanisławowem, gdzie w latach 20-tych XIX wieku praktykował jako protokolista sądów szlacheckich. Żonaty z Albiną z Bołoz-Antoniewiczów najprawdopodobniej pozostał bezdzietny. Krechowce wraz z pałacem i parkiem odziedziczył jego bratanek Mikołaj, baron i właściciel Horodenki, następnie syn Mikołaja - Zygmunt, a po jego bezpotomnej śmierci dobra przeszły w ręce Franciszka Romaszkana, muzyka.
Antoni był człowiekiem znanym z działalności dobroczynnej, opieki nad sierotami i wdowami, a także nad emigrantami z Królestwa Polskiego po powstaniu listopadowym. Na nieistniejącym cmentarzu stanisławowskim znajdował się grobowiec Antoniego. O ziemskich zasługach Antoniego informowało epitafium - wiersz Wincentego Pola.
11. Jakub ROMASZKAN BOGDANOWICZ
Jakub był, podobnie jak jego bracia i kuzyni, kupcem w Kutach, gdzie przybył prawdopodobnie ooło roku 1781. Zmarł, jak zapisano w księdze zgonów, "przez gadzinę ukąszony". Z dziesięciorga jego dzieci, przy życiu pozostawało sześcioro, dwie córki były zamężne.
W 1808 r. Marianna, wdowa, mieszkała w Kutach w domu nr 244 wraz z dziećmi: Walerianem, Bogdanem, Anną i Katarzyną.